سال پیش در حول و حوش همین روز ها بود که خبر کشف و پیدا کردن غاری با عمق 375 متر روی خروجی خبر گذاری ها قرار گرفت. محلی ها این غار را به نام سم می شناختند و تا قبل از کشف گروه کوهنوردی و غار نوردی قابوس گنبد, تنها چند متر اول آن را شناسایی کرده بود. پس از این جریان بود که گروه های غارنوردذی زیادی به سمت سم راهی شدند. بعد از گذشت یک سال موفق شدند 21 چاه از این غار مرموز و شگفت انگیز کشف کنند.
این غار در ارتفاعات 1700 متری کوه خواجه قنبر در منطقه نامیج قرار گرفته است که سابقه ی کشف آن به دو سال پیش باز می گردد. طاق هایی بسیار زیبا و شگفت انگیز که وجود آب در آن چشم بیننده را خیره می کند.
زمانی که وارد این غار می شوید, مسیری تنگ و باریک را طی می کنید که به آن خرچنگ گفته می شود. این غار بر خلاف خرچنگ رو های غار پروا یعنی اولین غار عمیق ایران, تنگنا های این غار تمام نمی شود و بیشتر مسیر را باید به یک سو حرکت کنید و بیشتر جاها برگرداندن سرتان نیز غیر ممکن خواهد بود.
بر این اساس اگر شما جز غارنوردان آماتور و یا تی نیمه حرفه ای هستید, فکر رفتن به غار سم را از سرتان بیرون کنید. بعد از چاه 19 دمای هوای غار کاهش می یابد و به 6 درجه سانتی گراد می رسد . در صورتی که باید برای گرم کردن بدنتان برنامه ریزی کنید, در غیر این صورت خطر سرما زدگی شما را تهدید می کند.
برای آنکه بهتر بتوانید شرایط سخت غار سم را درک کنید, باید بگوییم که بسیاری از غارنوردان حرفه ای که از این غار دیدن کرده اند, اعتقاد دارند که در این غار به دلیل سختی مسیر ها, بسیار سخت و در بیشتر موارد غیر ممکن است. بر این اساس تیم های بازدید کننده می بایست کاملا آماده و مجهز باشند در غیر این صورت حادثه ی کوچک و حتی یه در رفتگی جزئی در این غار می تواند فاجعه ای بزرگ باشد.
لازم به ذکر است که معابر و تراورس های غار آن قدر تنگ و پر پیچ و خم است تنها یک فرد توانایی عبور دادن خود و کیسه ی بارش را دارد. در این غار امکان کمک رسانی و یا حتی همراهی نفر دوم وجود ندارد. دهانه چاه های غار سم بین 5 تا 40 متر فاصله قطر دارند که در جای خود جالب و خطرناک هستند.