مسجد کبود یادگاری ویران شده

خوب است گاهی از فرصت استفاده کنیم و از آثار باستانی و موزه های شهر و دیارمان دیدن کنیم.بازدید از این مکانها به ما یادآوری می کند که نیاکانمان چگونه می اندیشیدند و چه چیزهایی را از روزمرگیشان برای ما به یادگار گذاشته اند.

سفر نوروزی من به شهر تبریز نیز علاوه بر دید و بازدید عیدانه،یک بازدید به یاد ماندنی از مسجد کبود را به همراه داشت.

مسجد کبود رسیده از دوران باستان و ویران شده توسط زلزله ای عظیم در گذشته است.زلزله ای که تمام شکوه مسجد را با خود ویران کرد و چیزی از آن باقی نگذاشت.مسجد کبود از مکانهای تاریخی مهم شهر تبریز است که در نزدیکی میدان ساعت این شهر قرار گرفته است.در اخبار گردشگری این مسجد اصلی ترین مکان برای بازدید گردشگران این شهر است.

در سردر مسجد کتیبه ای وجود دارد که گواه این است که مسجد در سال 845هجری شمسی در زمان سلسله ی قراقویونلو به دستور صالحه دختر جهانشاه بنا شده است.این مسجد برای سنی های آن زمان بنا نهاده شده بود و شیعیان از آن استفاده نمی کردند.اما در سال 1158هجری شمسی زلزله ای عظیم در منطقه به وقوع می پیوندد و اسیب جبران ناپذیری را به مسجد وارد می کند.گنبدهای مسجد در اثر زلزله فرو می ریزند.اما بازسازی این اثر هنری از سال 1318 آغاز شد و کماکان ادامه دارد.اگر به مسجد بروید،شاهد بخشهای بازسازی شده خواهید بود که تنها طرحی از کاشی کاری بر روی گچ هستند.به گفته ی راهنمایان مسجد این کار برای حفظ حالت باستانی مسجد است تا از بخش اصلی و دست نخورده ی مسجد تفکیک شود.یعنی شما با یک دیواره ی کاشی کاری شده ی یکنواخت رو به رو نخواهید شد.

جالب است بدانید این مسجد دارای کاشی کاریهای معرق ظریف لاجوردی بوده است و از این رو به فیروزه  ی اسلام شهرت داشته است.اما متاسفانه زلزله چیز زیادی از آن باقی نگذاشته است.

از نکات دیگر سنگ مرمر کف مسجد است که طی سالیان و در دوره ی قاجاریه به سرقت رفته است و تنها چند قطعه سنگ مرمر را به نمایش گذاشته اند تا بازدید کننده ها بدانند که یک زمانی کف مسجد از این سنگ بوده است.به طور حتم مسجد بسیار باشکوهی بوده است که کاملا از سنگ مرمر فرش شده بوده و حالا چیزی از آن شکوه باقی نمانده است.

اگر شما نیز مسافر این خطه شدید از این مسجد دیدن کنید تا شاهد عظمت بنایی باشید که متاسفانه روزگار چیز زیادی از آن باقی نگذاشته است.اما دیدنش می ارزد تا باور کنید که گذشتگان چه هنر و ظرافتی داشتند.