بچه پلنگ بیچاره در ارتفاعات تنگه واشی

برای عاشفان طبیعت و گردشگری،هیچ خبری تاسف آورتر و ناراحت کننده تر از شنیدن خبر ویرانی آثار باستانی و از بین رفتن جنگلها به دلیل آتش سوزی نیست.هیچ کدام از آنها جبران پذیر نیستند،چه بنایی که یادگار هنر و فرهنگ گذشتگان باشد و چه جنگلهای سبزی که سالها ریشه در خاک داشته اند تا زندگی را برای ما فرح بخش تر کنند.اما متاسفانه به دلایل تعصبی و یا فرهنگ ضعیف در اخبار شاهد آنها هستیم.

اما شنیدن از بین رفتن حیوانات در حیات وحش در اخبار گردشگری بسیار غم انگیز است.اخباری که این روزها بسیار شاهدشان هستیم  و جز تاسف کاری نمی توانیم انجام دهیم.

هفته ی گذشته خبر مشاهده ی لاشه ی یک بچه پلنگ توسط تعدادی از گردشگران در ارتفاعات تنگه واشی منتشر شد.گروهی از طبیعت گردان در حین عبور از دشت ساواشی در نزدیکی سرچشمه ی رودخانه ی تنگه واشی لاشه ی یک عدد پلنگ را مشاهده کردند و سریعا به مسئولین خبر دادند.اما وقتی بلافاصله میحط بانان برای بررسی راهی محل شدند هیچ اثری از پلنگ بیچاره پیدا نکردند.از ظاهر لاشه پیدا بود که چند روزی از کشته شدنش می گذشته است و حتی آثار سوختگی روی بدن آن پیدا بود.

نمی دانم چگونه و توسط چه اشخاصی کشته شده است،اما یک چیزی را خوب می دانم،برخی از ما تنها موهبتهای الهی را برای خود می دانیم و بس و اصلا توجه نمی کنیم که او نیز حق حیات دارد تا نسلش از کره ی خاکی منقرض نشود.یادگاری نوشتن بر روی بنای تاریخی،ریختن زباله در دل جنگل و سواحل، قطع درختان و کشتار حیوانات،همه و همه از خودخواهی برخی از نوع بشر است که دنیا را تنها برای خودشان می خواهند و بس.