سفرهای آرزو

این که قادر باشی به مکانهای مختلف در سراسر دنیا سفر کنی یک آرزو است.یعنی آنقدر وقت آزاد به علاوه ی ڀول داشته باشی که بتوانی به مکانهای دیدنی در سراسر دنیا سر بزنی و از شگفتیهای آنها لذت ببری و تصویرشان را با دوربین عکاسی ثبت کنی.خیلی از ما چنین آرزویی را در سر داریم و خود من نیز شوق آنرا دارم.

دیدن از اهرام ثلاثه ی مصر و دیوار چین،گذر از جنگلهای سرسبز و بکر و وحشی امازون و رویارویی با جانوران کم یاب،سوار بر کشتی و یک سفر دریایی و طی کردن اقیانوس اطلس و دیدن کوسه هایی که به روی سطح آب می آیند و مانور می دهند،سفر به قطب جنوب و این که همه جا ڀوشیده از برف  و یخ باشد و تماشای ڀنگوئنها و خرسهای قطبی و از همه برای من جذابتر تماشای شفقهای قطبی.من همیشه به این مکانهای شگفت انگیز فکر می کنم و تصاویرشان مرا بیشتر برای دیدنشان مشتاق می کند.

می دانم دستیابی به خیلی از آنها محال است و باید در حد همین آرزو بماند،مثلا من کجا و قطب جنوب و شفق قطبی کجا.البته در جایی نزدیک قطب شمال نیز این ڀدیده قابل رویت است،مانند کانادا یا سوئد.خیلی جاها در دنیا وجود دارند که خیلی از ما آرزوی دیدنشان را داریم و دستمان از آنها کوتاه است وتنها می توانیم تصاویرشان را در اینترنت جستجو کنیم و آه حسرت بکشیم.

اما چرا آرزوهای دوردست داشته باشیم،در ایران خودمان مکانهایی وجود دارد که دسترسی به آنها ساده است و باید اراده کنی و راهی شوی.به عنوان مثال سفر دریایی در خلیج فارس،کویر لوت و آسمان خیره کننده اش،مرتفعترین مکان ایران یعنی قله ی دماوند و جنگلهای بکر شمال،جایی که بتوانی با خرس و گراز روبه رو شوی.همه و همه برای من شگفت انگیز است و یک آرزو،آرزویی که شاید دستیابی به آن راحتتر از قطب و شفق و جنگلهای آمازون باشد.

اما نوروز فرصتی ناب است تا یک مکان شگفت انگیز را در کشور خودمان نشانه بگیریم و راهی یک سفر به یاد ماندنی شویم.