زیارت چغازنبیل در شوش

در تمدنهای باستانی آسیای غربی برای عبادت خدایانشان مکانهای مقدسی به عنوان نیایشگاه بنا می کردند که بلند مرتبه ترین آنها زیگورات نام داشت.زیگورات به معنای بالا رفتن به سوی آسمان است و جایگاه آن در مکانی مرتفع مانند کوههای بلند بود.زیگوراتها از بهترین مصالح ساختمانی و سنگ ساخته می شدند تا همیشه پای برجا باشند و برای راز و نیاز با خداوند استوار بمانند.

چغازنبیل یکی از زیگوراتهایی است که قرون بسیاری را سپری کرده است و در عصر حاضر به مکانی شگرف برای بازید گردشگران تبدیل شده است و هنوز شکوه آن زمانها را در خود دارد.

زیگورات چغازنبیل متعلق به تمدن ایلامی است که در 1250 سال پیش از میلاد مسیح توسط "اونتاش گال" پادشاه بزرگ ایلامی به منظور پرستش خدای "اینشو شیناک" نگهبان شوش،در شهر باستانی شوشتر بنا نهاده شد. اما این اثر شگرف بعدها با حمله ی خونین آشور بانیبال همراه تمدن ایلامی به ویرانی کشیده شد.این اثر به طور تصادفی در سال 1890 کشف شد.به مدت 50 سال در منطقه فعالیتهای استخراجی برای نفت صورت می گرفت که به طور ناگهانی آجری باستانی در محل کشف شد و کاوشگران را بر آن داشت تا محل را کاوش کنند.معبد طی کاوش باستان شناسان کشف شد و اولین اثری لقب گرفت که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.این اثر به گفته ی باستان شناسان نخستین ساختمان مذهبی در ایران محسوب می شود.

این بنای با شکوه در ابتدا به ارتفاع 52متر و در 5 طبقه بوده است.اما گذشت زمان و فرسایش و ویرانیها از آن 25متر و 2 طبقه و نیم را باقی گذاشته است.اما در اخبار گردشگری می خوانیم که متاسفانه همین طبقات باقی مانده نیز دستخوش فرسایش هستند و این بنای عظیم خشتی گلی رو به نابودی می رود.

اگر شما نیز چون من از تماشای آثار باستانی لذت می برید،بهار زیبا فرصتی برای سفر و لذت بردن از این آثار شگفت انگیز است.برای دیدن این اثر شگفت باید به اهواز سفر کنید.هم اکنون این سازه ی عظیم در 40 کیلومتری جنوب شرقی شوش قرار دارد و باید مسیر جاده اهواز شوش را پیش بگیرید تا به ابهت وصف ناپذیر این زیگورات باستانی دست یابید.

مکانی مرموز به نام Stonehenge

در دنیای خاکی مکانهای شگفت انگیز بسیاری وجود دارد که بسیاری علاقه مند هستند آنها را از نزدیک تماشا کنند.یکی از مکانهای شگفت انگیز در جهان Stonehengeدر کشور انگلستان است.

این مکان شگفت انگیز از سنگهای غول پیکری تشکیل شده است که به شکل شگفت انگیزی در کنار یکدیگر در دشت "سالزبری" در جنوب انگلستان قرار گرفته اند.این بنای سنگی عظیم باقی مانده از دوران عصر برنز و دوران سنگی است و با تحقیقات به عمل آمده قدمت آن به 2000 تا 3000 سال قبل از میلاد برمی گردد که هنوز علت ساخت آن ناشناخته است.چه دلیلی می توانست داشته باشد که سنگهایی به ارتفاع 6متر و وزن 50 تن را به این منطقه انتقال بدهند و با چینشی عجیب در کنار یکدیگر قرار دهند.

این سنگهای عظیم اگر توسط بشر به این مکان انتقال داده شده باشند،برای جابه جایی هر کدام 1هزار نفر نیرو احتیاج است که باید سه هفته تنها یک سنگ عظیم را جابه جا کنند که سالها وقت می گیرد.له دلیل این پیچیدگی بسیاری بر این باورند که شاید توسط موجودات فرازمینی ساخته شده است و خواسته اند توسط آن علائمی را به دیگر موجودات فرازمینی انتقال دهند.

اما درمورد اینکه گذشتگان چه استفاده ای از این سنگهای عظیم می برده اند نظریه های متعددی وجود دارد.عده ای آن را به عنوان معبد می شناسند و عده ای بر این باورند که در آن زمان از این مکان برای شفای بیماران استفاده می کردند.عده ای نیز برای Stonehengکاربردی نجومی متصور شده اند که گذشتگان از آن برای تعیین موقعیتهای نجومی استفاده می کرده اند.

به هر حال این بنای عجیب در انگلستان در کنار بسیاری از آثار باستانی مانند اهرام ثلاثه ی مصر ناشناخته و شگفت انگیز است و هر انسانی را جذب می کند که برای تماشایشان به آنجا سفر کنند.

آثار باستانی نمرود به فنا

بشر امروز نسبت به گذشته و آثاری که از آن به جای مانده است بسیار حساس است.آنچه از عصر باستان به ما رسیده است، برایمان بسیار ارزشمند است.چرا که با خود فرهنگ،هوش، ذکاوت و اندیشه های آنان را به همراه دارد.ما با حفظ و نگهداری آنها تلاش آنها را ارج می نهیم و برای ما تماشای تلاش آنها لذت بخش است.

اما آنچه این روزها در اخبار گردشگری دل آدمی را به درد می آورد،ویرانی میراث گذشتگان توسط یک عده است.وقتی شاهد یادگاری نوشتن بازدیدکنندگان بر روی آثار یاستانی می شویم،غیر قابل تحمل است که چگونه توانسته اند این آثاری را که قرون بسیاری را سپری کرده اند تا به دست بشر امروز برسند را براحتی خدشه دار کنند.اما بدتر از آن این است که با تبر به جان آنها می افتند و بدون هیچگونه ابایی آنها را به نابودی می کشند.

سال گذشته ابتدا آثار باستانی موزه ی موصل توسط آنها نابود شد و پس از آن در نیمه های اسفند ماه سال گذشته شهر باستانی نمرود توسط آنها منفجر شد و به نابودی کامل کشیده شد.

شهر باستانی نمرود در 30کیلومتری جنوب شرق شهر موصل در شمال عراق قرار دارد و قدمت آن به قرن 13ام قبل از میلاد باز می گردد.این شهر را پادشاه آشور "شلمنسر اول" بنا نهاد و قرنها مهد تمدن آشوری بود.این شهر باستانی مجموعه ای بی نظیر از هنر و فرهنگ ارزشمند گذشتگان است که به ما به ارث رسیده بود و حالا تمام آن شکوه باستانی نابود شده است و آیندگان جز در کتابهای تاریخ چیزی از آنها در اختیار ندارند و می شود گفت تمامی آن شکوه در کتابهای تاریخ دفن شد.

با انتشار چندین تصویر دیگر از این ویرانی در روز گذشته،تنها گروهی از مقامات مسئول،باستان شناسان و سازمان جهانی یونسکو ابراز خشم کردند و این اقدامات را محکوم نمودند.اما این  اقدامات هیچگاه این میراث باستانی را باز نمی گرداند و باید هر طور شده جلوی آنها را گرفت.

مسجد کبود یادگاری ویران شده

خوب است گاهی از فرصت استفاده کنیم و از آثار باستانی و موزه های شهر و دیارمان دیدن کنیم.بازدید از این مکانها به ما یادآوری می کند که نیاکانمان چگونه می اندیشیدند و چه چیزهایی را از روزمرگیشان برای ما به یادگار گذاشته اند.

سفر نوروزی من به شهر تبریز نیز علاوه بر دید و بازدید عیدانه،یک بازدید به یاد ماندنی از مسجد کبود را به همراه داشت.

مسجد کبود رسیده از دوران باستان و ویران شده توسط زلزله ای عظیم در گذشته است.زلزله ای که تمام شکوه مسجد را با خود ویران کرد و چیزی از آن باقی نگذاشت.مسجد کبود از مکانهای تاریخی مهم شهر تبریز است که در نزدیکی میدان ساعت این شهر قرار گرفته است.در اخبار گردشگری این مسجد اصلی ترین مکان برای بازدید گردشگران این شهر است.

در سردر مسجد کتیبه ای وجود دارد که گواه این است که مسجد در سال 845هجری شمسی در زمان سلسله ی قراقویونلو به دستور صالحه دختر جهانشاه بنا شده است.این مسجد برای سنی های آن زمان بنا نهاده شده بود و شیعیان از آن استفاده نمی کردند.اما در سال 1158هجری شمسی زلزله ای عظیم در منطقه به وقوع می پیوندد و اسیب جبران ناپذیری را به مسجد وارد می کند.گنبدهای مسجد در اثر زلزله فرو می ریزند.اما بازسازی این اثر هنری از سال 1318 آغاز شد و کماکان ادامه دارد.اگر به مسجد بروید،شاهد بخشهای بازسازی شده خواهید بود که تنها طرحی از کاشی کاری بر روی گچ هستند.به گفته ی راهنمایان مسجد این کار برای حفظ حالت باستانی مسجد است تا از بخش اصلی و دست نخورده ی مسجد تفکیک شود.یعنی شما با یک دیواره ی کاشی کاری شده ی یکنواخت رو به رو نخواهید شد.

جالب است بدانید این مسجد دارای کاشی کاریهای معرق ظریف لاجوردی بوده است و از این رو به فیروزه  ی اسلام شهرت داشته است.اما متاسفانه زلزله چیز زیادی از آن باقی نگذاشته است.

از نکات دیگر سنگ مرمر کف مسجد است که طی سالیان و در دوره ی قاجاریه به سرقت رفته است و تنها چند قطعه سنگ مرمر را به نمایش گذاشته اند تا بازدید کننده ها بدانند که یک زمانی کف مسجد از این سنگ بوده است.به طور حتم مسجد بسیار باشکوهی بوده است که کاملا از سنگ مرمر فرش شده بوده و حالا چیزی از آن شکوه باقی نمانده است.

اگر شما نیز مسافر این خطه شدید از این مسجد دیدن کنید تا شاهد عظمت بنایی باشید که متاسفانه روزگار چیز زیادی از آن باقی نگذاشته است.اما دیدنش می ارزد تا باور کنید که گذشتگان چه هنر و ظرافتی داشتند.